Zandloper

Geduld

Geduld, dat is wat momenteel van ons gevraagd wordt. Een hoop mensen zijn Corona moe. Rutte brengt geen gemakkelijke boodschap. We hebben weer maatregelen nodig om lucht te geven aan de zorg. Geduld, want het eind komt in zicht, misschien dat het na de winter beter gaat. Leuk gezegd, maar hoe moet dat dan geduldig zijn?

Want laten we eerlijk zijn, vinden we geduldig zijn niet allemaal moeilijk? Iedereen die mij enigszins kent, weet dat geduld niet mijn sterkste karaktereigenschap is. Dus voelt het wel wat dubbel om over geduld te schrijven. Zeker omdat ik weet hoe moeilijk het is. Regelmatig roep ik tegen mijn puber: ‘Heb nou eens geduld’. Het weerwoord ‘Mam, dat heb ik niet, dat weet je toch’, hoor ik regelmatig. Dan is steevast mijn antwoord: ‘Ik weet dat het lastig is, maar geduld kun je leren en maakt je leven een stuk aangenamer’. Iets met een pot en een ketel.

Geduld is één van de zeven houdingskwaliteiten van mindfulness. Een kwaliteit die het leven een stuk aangenamer maakt. Maar hoe moet dat dan, geduldig zijn?

 

Wat is geduld?

Laten we eerst eens beginnen, bij wat geduld nu eigenlijk is?

Volgens vandale.nl is de definitie van geduld: het vermogen om rustig af te wachten

Het woord vermogen suggereert dat het aan te leren is, dat geduld een vaardigheid is. Uit eigen ervaring kan ik zeggen, dat geduld inderdaad aan te leren is. En hoewel ik er nog lang niet ben, wordt het gelukkig wel steeds beter. Hoe meer ik oefen, hoe meer ik geduld kan opbrengen.

De mate van geduld, het vermogen om rustig af te wachten, hangt onder andere af van:

  • Je karakter
  • De situatie
  • Je humeur

 

Je karakter

Met je karakter wordt je geboren. De een is van nature veel relaxter en geduldiger dan de ander. Alleen al bewust zijn van het feit dat je op een bepaalde manier in elkaar steekt, kan al helpen. De gedachte ’Oh ja, daar ga ik weer, ik ben ongeduldig’ helpt al afstand creëren. Alleen dat besef, geeft al ruimte, ruimte om het eens anders te proberen, ruimte om proberen rustig af te wachten.

 

De situatie

De situatie zoals de omgeving, bestaande verwachtingen en de mate van impact spelen ook een rol. Misschien kun je wel geduld opbrengen voor de dagelijkse ervaring van in de file staan, omdat je dat gewend bent. Terwijl je waarschijnlijk minder geduldig bent, als je midden in de nacht in een file belandt, als gevolg van wegwerkzaamheden, terwijl je eigenlijk zo snel mogelijk naar huis wilt, naar je bed.

De situatie waarin je je bevindt, heb je misschien niet in de hand. Misschien kan je daar niets aan veranderen. De reactie op de situatie echter wel. De eerste reactie wordt vaak ingegeven door je automatische piloot. Bijvoorbeeld mopperen en ergernis. Op het moment dat je opmerkt, dat je ongeduldig bent en je ergert vanwege de file, ontstaat ruimte, om er op een afstand naar te kijken en daarmee ook de ruimte om anders te reageren. Hierbij spelen een aantal andere houdingskwaliteiten een rol, namelijk vertrouwen, accepteren, niet oordelen en mild zijn voor jezelf. Vertrouwen dat je wel op de plaats van bestemming komt. Maar ook accepteren dat het is, zoals het is.

Opmerken dat je aan het mopperen bent en dan mild zijn voor jezelf. ‘Ach ik ben weer aan het mopperen’. Om vervolgens te kunnen bedenken: ‘Ja, de file is er. Nee, ik kan hier niets aan doen, behalve dan accepteren dat hij er is. Uiteindelijk kom ik wel aan op de plaats van bestemming’.

Dan kun je gaan bedenken, hoe kan je dan er toch het beste van maken. Lekker de radio aan of gewoon genieten van de omgeving.

 

Je humeur

Je humeur, op enig moment, is zoals deze is. Als je lekker ontspannen bent opgestaan voordat je de file in reed, kan je de file heel anders doen beleven, dan wanneer je al een hectische morgen hebt gehad. Ook hier helpt het, als je opmerkt, dat je in een pesthumeur bent. ‘Ach ja, ik ben in een slecht humeur’. Een paar keer diep ademhalen en er ontstaat weer ruimte.

 

Oefenen met geduld

Leest allemaal geweldig zo van een beeldscherm. Leuk geanalyseerd. Maar zo simpel is het toch niet? Ja en nee. Ja, de theorie is simpel, de beoefening in de praktijk zeker niet. Maar je moet ergens beginnen toch? Dus mijn advies is dan ook: Ga oefenen met geduldig zijn, door bij voorbeeld te mediteren of met andere oefeningen. Maak een tekening uitsluitend bestaand uit stipjes. Of tel bijvoorbeeld je ademhalingen, probeer tot tien te komen. Als je tienademhalingen hebt gehad begin je weer opnieuw. Adem in vier tellen in en adem in vier tellen uit en dat steeds opnieuw.  En als je afdwaalt met je gedachten, begin je gewoon weer opnieuw, zonder oordeel. Zet een timer en spreek een tijd met jezelf af. En als je ongeduldig wordt, neem dan de tijd om dit te onderzoeken. Wat gebeurt er nu met mij? Wat voel ik? Welke gedachten komen bij mij op? Laat alles wat er opkomt aanwezig zijn, zonder oordeel.

 

Opmerken en afleiding zoeken

Nu even terug naar de oproep van Rutte: Blijf zoveel mogelijk thuis

Ja, ook ik ben Corona moe. Ook ik ben het zat en zou het anders willen. Plannen maken is lastig. Maar het helpt als ik er zo mee om ga: ‘Oh daar is mijn ongeduld weer. Geduld is niet mijn sterkste kant en dat is nou eenmaal zo’. Helaas kan ik de situatie niet veranderen, maar wel de manier waarop ik daarmee om ga. Ik vertrouw er op dat we op termijn weer onbeperkt leuke dingen kunnen doen, dat ik de mensen die me lief zijn weer uitgebreid mag knuffelen en dat ik weer normaal op locatie trainingen mag gaan geven. Dus accepteer ik dat het nu niet anders is en ga ik nu wat leuks doen. Ik ga lekker buiten wandelen met een vriendin. Genieten van de eksters die de druiven van de tuintafel pikken. Van de duiven die alle olijven uit de olijfboom halen, waarbij de takken gevaarlijk doorbuigen. Genieten van een lekker kopje thee met wat lekkers. En morgenochtend, tijdens mijn me-time, ga ik weer oefenen: oefenen met geduldig zijn.

 

Warme mindvolle groeten,

Michelle

Wilflow Mindfulness